پوست در ۴۰، ۵۰ و ۶۰ سالگی چه تغییراتی می‌کند
پوست در ۴۰، ۵۰ و ۶۰ سالگی چه تغییراتی می‌کند؟
در دهه چهارم عمر، تغییرات هورمونی تجزیه کلاژن را تسریع می‌کند و باعث کاهش خاصیت کشسانی پوست می‌شود که این به بروز خطوط ریز، خشکی و رنگدانه‌های قابل‌توجه‌تر منجر می‌شود
به نقل از پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
در دهه چهارم عمر، تغییرات هورمونی تجزیه کلاژن را تسریع می‌کند و باعث کاهش خاصیت کشسانی پوست می‌شود که این به بروز خطوط ریز، خشکی و رنگدانه‌های قابل‌توجه‌تر منجر می‌شودبه گزارش انتخاب؛ تغییرات پوست هم‌زمان با افزایش سن، حقیقتی انکارناپذیر است. پوست ما در ابتدای زندگی بسیار حساس است، در دوران بلوغ مستعد بروز جوش می‌شود و (گاهی) در سال‌های ۲۰ سالگی و ۳۰ سالگی زندگی آرام‌تر می‌شود. به گفته دکتر روزان پال، متخصص پوست در بیمارستان‌های دانشگاهی و استادیار پوست در دانشگاه کیس وسترن رزرو، عوامل متعددی بر این تغییرات تاثیر می‌گذارند که اغلب به دو دسته عوامل درونی (ذاتی) و عوامل بیرونی (محیطی) تقسیم می‌شوند.
او توضیح می‌دهد: «عوامل درونی بخشی از زمینه ژنتیکی فردند. به‌علاوه تغییرات هورمونی که با افزایش سن رخ می‌دهد.» به گفته او، «عوامل بیرونی یا محیطی عبارت‌اند از اشعه فرابنفش خورشید (یووی) که محتمل‌ترین و رایج‌ترین آن‌ها است، همچنین سیگار کشیدن، آلودگی هوا و حتی تغذیه نامناسب. هرچه میزان مواجهه فرد با این عوامل بیشتر باشد، نشانه‌های پیری زودتر و شدیدتر ظاهر خواهند شد».
دکتر پال تاکید می‌کند که همه زنان در یک دهه خاص از زندگی‌شان دقیقا با یک نوع علائم پیری پوست مواجه نمی‌شوند، اما می‌توان از تغییراتی که معمولا در دهه‌های ۴۰، ۵۰، ۶۰ سالگی و بعد از آن رخ می‌دهند، نمایی کلی ارائه داد. فلوراسپیس در گزارشی به تاثیر دهه‌های مختلف زندگی بر پوست پرداخته است.
پوست در دهه ۴۰ سالگی
احتمالا زمانی که به دهه ۴۰ عمرتان وارد می‌شوید، تغییرات پوست شما شروع می‌شود. به گفته دکتر شمسا کانوال، متخصص پوست، «زنان در دهه ۳۰ تا ۴۰ زندگی به دلیل کاهش استروژن و بیشتر قرار گرفتن در معرض آفتاب، اغلب اولین نشانه‌های کاهش کلاژن، کدر شدن و یکدست نبودن رنگ پوستشان را متوجه می‌شوند.»دکتر پال توضیح می‌دهد که قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا استفاده از سولاریوم هم پوست را زودتر پیر می‌کند و باعث می‌شود خطوط ریز و چین‌وچروک‌ها، لکه‌های قهوه‌ای و گشادشدگی مویرگ‌ها (تلانژکتازی) که به آن عارضه رگ‌های عنکبوتی هم گفته می‌شود، در سنین پایین‌تر ظاهر شوند.
دکتر ویکتوریا کازلوسکایا، متخصص پوست و مو، هم می‌گوید: «علاوه بر پیری طبیعی و آسیب‌های ناشی از نور خورشید، در این مقطع سنی، نشانه‌های پیش‌یائسگی و کاهش سطح استروژن نیز بروز می‌کنند که می‌تواند پوست را کدر، خشک و مستعد پیری سریع‌تر کند.»کانوال همچنین توضیح می‌دهد که در دهه چهارم عمر، تغییرات هورمونی تجزیه کلاژن را تسریع می‌کند و باعث کاهش خاصیت کشسانی پوست می‌شود که این به بروز خطوط ریز، خشکی و رنگدانه‌های قابل‌توجه‌تر منجر می‌شود.به توصیه دکتر کنوال این دوره باید بر آبرسانی، چرب کردن و حفاظت از پوست در برابر نور خورشید متمرکز شد. دکتر کازلوسکایا هم تاکید می‌کند که زنان در این مقطع باید به سلامت کلی خود توجه بیشتری نشان دهند. حفظ یک سبک زندگی سالم پس از ۳۰ سالگی اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند، زیرا بدن در این زمان به حمایت بیشتری نیاز دارد. رژیم غذایی غنی از پروتئین‌های مفید، خواب باکیفیت و کنترل استرس می‌تواند تاثیری قابل‌توجه داشته باشد.
پوست در ۵۰ سالگی
این مرحله معمولا زمانی است که بیشتر زنان یائسه می‌شوند و سطح استروژن آن‌ها کاهش پیدا می‌کند که باعث می‌شود پوست خشک‌تر، کدرتر و چین‌وچروک‌ها و افتادگی‌ها آشکارتر شوند.پوست در دوران یائسگی به‌میزان قابل‌توجهی هم کلاژن از دست می‌دهد. طبق اعلام «انجمن آکادمی پوست آمریکا»، پوست زنان در پنج سال اول پس از شروع یائسگی، حدود ۳۰ درصد از کلاژن خود را از دست می‌دهد و در ۲۰ سال بعدی، هر سال تقریبا ۲ درصد دیگر از کلاژن آن کاهش می‌یابد.
بر اساس گزارش مرکز پزشکی نورت‌وسترن، کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی می‌تواند با تضعیف عملکرد سد دفاعی پوست، کاهش تولید سبوم (چربی طبیعی پوست) و کند شدن روند ترمیم زخم‌ها، پوست را دستخوش تغییر کند. این تغییرات می‌تواند بر پوست سر نیز اثر بگذارد و باعث خشک‌تر و نازک‌تر شدن آن شود که در نهایت ریزش مو را بیشتر می‌کند.
دکتر کانوال هم می‌گوید پوست پس از یائسگی ممکن است نازک‌تر، خشک‌تر و مستعد کبودی یا حساسیت بیشتر شود. با این حال برای مراقبت از پوست راه‌هایی وجود دارد. او توضیح می‌دهد: «مراقبت ملایم اما فعال از پوست مانند استفاده از سرامیدها، اسید هیالورونیک و رتینوئیدهای با غلظت پایین، به بازسازی سد محافظ پوست کمک می‌کند. محافظت در برابر آفتاب هم کاملا ضروری است.»
پوست در ۶۰ سالگی و پس از آن
کانوال می‌گوید که از ۶۰ سالگی به بعد، کند شدن روند نوسازی سلولی و کاهش چربی زیر پوست می‌تواند به افتادگی و چین‌وچروک‌های عمیق منجر شود. کازلوسکایا اضافه می‌کند که علاوه بر افتادگی، کاهش حجم و چین‌وچروک‌ها، مشکلات رنگدانه‌ای و خشکی نیز برجسته‌تر می‌شوند. طبق اعلام انجمن آکادمی پوست آمریکا، پوست ممکن است نازک‌تر شود و بیشتر در معرض تحریک‌پذیری و خارش قرار گیرد که گاهی نتیجه مصرف داروها است.خوشبختانه برای کنترل خشکی و تحریک‌پذیری روش‌هایی وجود دارد. مثل حمام‌های گرم (نه داغ)، استفاده از دستگاه بخور و استعمال کرم مرطوب‌کننده غلیظ و بدون عطر در عرض سه دقیقه پس از حمام و در طول روز.نکته مهم اینکه هرگز از مراقبت پوستی دست نکشید. کازلوسکایا می‌گوید: «باید به مراقبت مداوم از پوست ادامه دهید و بر محافظت در برابر نور خورشید و آبرسانی اهمیت داد.
منبع پایگاه خبری تحلیلی انتخاب